در مقدمه کتاب لطیفه های دانش آموزی آمده است٬ طنز و کنایه در ایران تاریخچه ای بسیار طولانی دارد. که البته هجو هم از این موهبت بی نصیب نبوده است. و بعضی از شاعران و نویسندگان به این مهم مشغول بوده اند. مثل عبید زاکانی و …
لطیفه یا جوک سخنی کوتاه و خنده آور است. که ساختار داستانی داشته باشد. لطیفه در واقع نمایشی از شوخی است .که در آن واژگان در یک ساختار روایی خاص و مشخص به گونه‌ای استفاده می‌شون.د که مردم را به خنده وا می دارد و جدی گرفته نمی شود. لطیفه به صورت یک داستان و معمولاً همراه با گفتگو است. در قالبی طنزآلود مخاطب آگاه می‌شود که داستان حاوی معنی دوم و متناقض است.
به لطیفه، جوک نیز که دارای ریشه ای انگلیسی است، گفته می‌شود. لطیفه را خوشمزگی نیز گفته‌اند. لطیفه هدفی جز خنداندن ندارد و از این رو با «طنز» که در آن خنداندن وسیله است و نه هدف، متفاوت است. طنز و لطیفه در کنار فضای شاد و خنده٬ دارای مضامین اخلاقی هستند.
گوشه ای از شور و هیجان دنیای کودکان را می توان از جوک هایی که به همدیگر تعریف می کنند حس کرد. جوک هایی که در عین سادگی شان در دیدگاه آنها پر از شادی و تنوع و البته خنده دار است. کودکان همیشه علاقه دارند برای بزرگترها و دوستانشان جوک و لطیفه تعریف کنند. و آنها با شنیدن همان جوک ها از ته دل بخندند آنجاست که کلی ذوق میکنند.
انتشارات تیموری در قالب کتابی کم حجم به نام لطیفه های دانش آموزی می تواند اوقات خوش و سرگرم کننده ای را برای مخاطب دانش آموز رقم بزند.
