حکیم ابوالقاسم فردوسی توسی در سال ۳۱۹ هجری شمسی در روستای باژ شهر توس از توابع خراسان دیده به جهان گشود. وی در سرودههایش، سه مرتبه به سن خود اشاره کرده است. نخست در داستان «جنگ بزرگ کیخسرو» از تهیدستی خود در شصت و پنج سالگی میگوید. و پس از آن میافزاید که در پنجاه و هشت سالگی و زمانی که جوانی را گذرانده بود، فریدون دوباره زنده شده. و جهان را به دست گرفت که منظور وی، به تخت نشستن محمود است: بدانگه که بُد سال پنجاه و هشت نوانتر شدم چون جوانی گذشت خروشی شنیدم ز گیتی بلند...